| Co, kto, kiedy i jak - czyli w skrócie o modelowaniu obiektowym w kontekście finansowym! |
|---|
| Napisane przez Wed 10 Jan 2007 przez Artur (1219 cztane) |
|
Modelowanie obiektowe w kontekście finansowym, pozwala osiągnąć co najmniej cztery rezultaty: 1 Określa i wizualizuje złożoność projektu, zarówno w obszarze całej organizacji, która jest odbiorcą celu przedsięwzięcia jak i w obszarze systemu informatycznego. Zdefiniowana złożoność projektu jest podstawą do dalszych prac. (osiągamy rezultat przysłowiowego „co”) 2 Uwzględniając kompetencje osób, pozwala przypisać role osobowe zespołu projektowego do przekrojów projektu, na różnych poziomach abstrakcji. Oznacza to, że elementy określonej warstwy projektu (poziomy abstrakcji), wyróżniają i zostają powiązane z rolami, które tą funkcjonalność realizują i wykonują. (osiągamy rezultat przysłowiowego „kto”) 3 Powyższe dwa punkty, pozwalają oszacować czas niezbędny na wykonanie projektu. Posiadając model projektu (punkt 1) oraz wiedzę o członkach zespołu (punkt 2), możemy przystąpić do wyceny czasu potrzebnego na realizację projektu. (osiągamy rezultat przysłowiowego „kiedy”) 4 Wymieniając w nawiasach: „co”, „kto”, „kiedy”, w kontekście finansowym pozostaje mniej istotne „jak”. Mniej istotne, nie oznacza tu nie potrzebne, dlatego, że aspekt rozwiązania z użyciem konkretnej wiedzy (np. kompetencje osób) jak i technologii (zobrazowanej np. w narzędziach) rzutuje w zasadzie najprościej na pewien wycinek kosztów projektu. Najprostszym przykładem byłoby, że projekt wymaga wiedzy programisty .NET oraz licencji na system zarządzania bazą danych firmy marki Oracle. W oparciu o powyższe, wiele narzędzii CASE - posiada zaimplementowane następujące istotne mechanizmy: - Możliwość obrazowania problemu w kilku notacjach, w tym UML 2.0, (odpowiedź na punkt 1, czyli „co”); - Definiowania ról wykorzystanych w projekcie a następnie ich wiązanie z zadaniami, które wynikają ze zdefiniowanych obszarów wiedzy, (odpowiedź na punkt 2, czyli „kto”); - Mechanizm wyliczeniowy metody „Use Case Points”. W ostatnim czasie, wytworzono metodę, która pozwala przypisywać do powstałych w wyniku analizy symboli języka UML, pewne wskaźniki - które to w rezultacie pozwalają określić czas potrzebny na wykonanie projektu. Wymienia się tu m.in. takie wskaźniki jak: rozproszoność systemu, wymogi czasu reakcji i przepustowości, złożoność wewnętrznego przetwarzania, wymagalność ponownej używalności kodu, łatwość instalacji, łatwość użytkowania, współbieżność procesów, doświadczenie zespołu projektowego w dziedzinie zastosowań tworzonego systemu, trudność języka programowania, motywację uczestników. (odpowiedź na punkt 3, czyli „kiedy”); - Technologia obiektowa, przyczyniła się m.in. do tego, że bazując na notacji UML, można obrazować implementację dowolnego obiektowego języka programowania. Oznacza to, że projektant, może przedstawiać dowolne rozwiązanie z wykorzystaniem jednego narzędzia. (odpowiedź na punkt 4, czyli „jak”); |
| Indeks :: Drukuj :: E-mail |
Komentarze są własnością ich autorów. Nie ponosimy odpowiedzialności za ich treść.